Kwentong Disyerto: "Lenggwahe"

Ang mga kwentong ito ay hango sa tunay na karanasan ko at ng aking mga kaibigan dito sa bansang aking pinagtatrabahuan.

Halos kalahati ng mga tao dito ay binubuo ng mga kagaya kong dayuhan o expat. Maraming mga bagay o pangyayari dito na para sa akin ay kakaiba sa ginagisnan ko. Ang paksa ko ngayon ay "lenggwahe".

Karamihan o halos lahat ata sa mga lokal na nakatira dito ay hindi makabigkas ng letrang "P". Sa halip pinapalitan nila ng letrang "B" ang letrang "P". Ilan sa mga sumusunod ang mga pangyayaring ginagamitan ng letrang "B":

Sa aming opisina, isang "lokal" ang aming tagasagot o sa wikang Ingles ay "Receptionist" na itatago natin sa pangalang "Adliya"

Adliya: "Inday! Give me BEBER?"
Inday: "For what?"
Adliya: "I BRINT"
Inday: "What size?"
Adliya: "A BOUR"


Inday: "Adliya let's order some food. What do you want?"
Adliya: "I want BIZZA?"
Inday: "Ah okay! What flavor?"
Adliya: "Anything....okay... I want BEBBERONI"
Inday: "How about drinks?"
Adliya: "Hmmmm give me BEBSI"

Madalas ang tawag sa amin dito ay "BILIBINO". Minsan nga naiisip ko siguro ang talagang pangalan ng kanilang bansa ay dating nagsisimula sa letrang "P" pinalitan nalang sa kadahilanang hindi talaga nila mabigkas ang letrang 'yon. Kagaya na lamang sa isang karatulang aking nakita dito na ang nakalagay ay "NO BARKING" (siguro alam niyo na kung ano ang ibig sabihin niyan).